Zeewier: de ultieme vergeten groente
Als land en water sturend worden dan heeft dit op veel terreinen gevolgen. Eén ervan is ons eten. Dat heeft geleid tot een opmerkelijk verzoek van de Europese commissie: om meer zeewier te eten.
Van oorsprong was onze kust rijk aan inheems eten. Denk aan voedsel uit zee: schelpdieren, garnalen krab en kreeft, vis, maar ook zeevogels (of de eieren ervan). Zeezoogdieren waren ook in trek: zo werden zeehonden al in ons vroegste verleden veel gevangen. Om hun huid en pels, hun vet, maar ook om te worden opgegeten. Bruinvissen stonden bekend als ‘varkens van de zee”.
Maar naast de dieren werden er ook behoorlijk wat planten geconsumeerd. Zoals noten, knollen, en vruchten. Hazelnoten waren populair, maar ook waterplanten met zetmeel houdende knollen zoals lisdodden. Tenslotte werden de planten zelf gegeten, als groentes.
Een deel van die eetbare planten groeide op de kwelders en werd daar tegelijkertijd met de schelpdieren geoogst. Deze ‘zeegroentes’ bevatten veel waardevolle mineralen en smaakten lekker zilt. Toen de zee viezer werd en de schelpbanken langs onze kusten verdwenen ging deze gewoonte verloren.
Hij bleef op een paar plekken bestaan. Zo zijn er nog steeds Ieren die laverbread maken en eten. Maar ikzelf leerde, net als veel Nederlanders, pas weer zeewier eten in Japanse restaurants. Wakame in de misosoep, nori in de sushi, kombu bij de gegrilde vis. En vervolgens ontdekten we in Nederland zeekraal, zeesla en lamsoor.
En nu gelden zeegroentes als delicatessen. Net als oesters en zalm waren ze ooit algemeen en dienden ze als volksvoedsel. Maar nu ze schaars zijn zijn ze duur en beperkt verkrijgbaar.
Terwijl ze smakelijk zijn en gezond, Ze bevatten eiwitten en ijzer. En ze zijn goed te kweken. Tenslotte is dit, onze delta, hun natuurlijke omgeving. Hier kunnen ze groeien zonder veel hulp en zonder dat er iets verstoord wordt. Integendeel: zeewier vormt haar eigen ecosysteem. Het legt haar eigen co2 vast, en het kan geoogst worden vlak voor dat het normaal gesproken zou afsterven.
En: het kan onze afhankelijkheid van vis verminderen. We hebben omega 3 vetten nodig, en halen die nu uit vis. Maar de vis haalt die uit de algen en het zeewier. Die stap kunnen we voortaan overslaan!
https://www.northseafarmers.org/
https://link.springer.com/article/10.1007/BF02042850
http://rainbow-foods.org/2016/06/14/seaweed-eaten-by-ancient-and-modern-humans/